شهید دانشجو عبدالعلی لر
نام پدر :
تاريخ تولد: 1336
محل تولد: ماهشهر
رشته تحصيلي: مهندسی شیمی
نام دانشگاه : صنعت نفت
تاريخ شهادت : 31 اردیبهشت 1360
محل شهادت: تپه های الله اکبر
عمليات:

زندگی نامه شهید

شهید عبدالعلی لر در سال 1336 در ماهشهر تولد یافت. پس از طی موفقیت آمیز دوران مدرسه در سال 1356 در رشته مهندسی شیمی دانشکده نفت آبادان پذیرفته شد.

او با حضور در صحنه های مبارزات مردمی در دوران انقلاب اسلامی رسالت خود را انجام رساند. با شروع جنگ تحمیلی با حضور در جبهه در کنار سایر رزمندگان به دفاع از انقلاب و میهن اسلامی کمر همت بست و سر انجام در 31 اردیبهشت 1360 در تپه های الله اکبر به شهادت رسید .

وصیت نامه شهید

انالله و انا الیه راجعون
“ان کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی فیا سیوف خذینی” امام حسین(ع)

مادرم، برادرانم، خواهرانم

شاید این آخرین رقعه ای باشد که من می نویسم. بعد از شهادت پدر شهیدمان مرتب انتظار وصال او را داشتم و پیام تمامی خودمان را به او برسانم که «پدر شهیدم راهت را ادامه خواهیم داد».

حال روی اصلی سخنم با توست مادرم؛ ای که همواره برایم سمبل صبر و استقامت بودی و تو که همسر یک شهید هستی و نیز اگر خدا بخواهد مادر یک شهید خواهی شد.

از تو می خواهم همانگونه که در شهادت پدر صبور بودی، در شهادت فرزند نیز صبور باشی و همانطور که آن زمان که برادر الگویم، زخمی شده بود به او تبریک گفتی، به جای من به برادران و خواهران همرزمم تبریک بگو و خون مرا هدیه ای بدان در راه خدای بزرگ که تقدیم می کنی و نیز اگر قبرم یا جسدم را نیافتی، محزون مباشی که من در قلب توام و تو در قلب یک شهید.

و مادرم اگر به افق دور دست بنگریم از طرفی ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام حسین (ع) را می شنویم که از حلقوم این ابر مرد زمان ما خمینی بزرگ بیرون می آید و از طرفی دگر ترازویی را که در یک کفه آن اسلام محمد و علی و… قرار دارد و نیز در زیر کفه دیگر صدام و صدامیان با سرنیزه های خویش آن کفه دوم را به سوی بالا فشار میدهند تا مگر اسلام عزیز را از درون کفه دیگر بیرون اندازند و نابود سازند و اما درون کفه دوم نیز خون عزیزان شهید همچون پدرمان و سایر پدران و مادران و برادران و خواهرانم قرار دارد که با نثار خون خویش صدام و صدامیان را در زیر کفه می خواهند له و نابود نمایند.

و در این گذر ما هستیم، مادرم که باید خون به این کفه بیافزاییم تا هرچه زودتر کفه دوم به پایین فشار دهد تا هم صدام و صدامیان محو و نابود شوند و هم اسلام عزیز بالا برود و اوج بگیرد و در سراسر جهان گسترده شود.

و مادر خوبم شهدای زنده رفته اند و ما زنده های مرده بر جای مانده ایم و باید ما نیز حرکت کنیم و به خیل شهدا بپیوندیم.

مادرم چیزی نداشتم که بگویم آن را چه کنید، فقط دوربینم را به تو می بخشم که آن را در اختیار کریم قرار دهی تا به عنوان یادگار یک شهید، خودش می داند چکار کند با آن و مقداری فیلم از بچه ها گرفته ام که بعد از چاپ کردن آن را به آنها بدهید و نیز مقدار 10 هزار تومان پول که قرض کرده بودم به برادر سید محمد موسوی دادم که او نیز به یکی دیگر از برادران بدهد از او بگیرید و آن را خودت می دانی که باید به چه کسی بدهی.

مقداری نیز در خانه و در بانک دانشکده دارم که آن را به شما تقدیم می کنم و نیز می دانم که چگونه آن را در راه خدا خرج می کنی.

مادرم در خاتمه این کلام شهید شریعتی را به خاطر داشته باش که: « آنان که رفتند کاری حسینی کردند و آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند و گر نه یزیدی اند.»

و برای آخرین بار صورتت را می بوسم و از شما می خواهم که برایم طلب مغفرت نمایی و امیدوارم که اگر شهید شدم، بتوانم ترا در آنجا ملاقات نمایم. ضمنا سلامت را به پدر خواهم رساند و به او می گویم که پدرم، مادر راهت را ادامه می دهد.

برادرانم محمدعلی، قربانعلی، عبدالکریم، عبدالله و عزیزان برادرم روح الله و مهدی نازنین و دامادان مادرم خسرو و حسن از شما می خواهم راهی را که انتخاب نموده اید ادامه دهید تا رستگار شوید و صورتتان را می بوسم و نیز خواهرانم شما نیز زینب زمان باشید.

به تمام برادران و خواهران سپاه، دانشکده مسجد محله اقوام و آشنایان سلام می رسانم.

در خاتمه می خواهم که اگر امکان دارد چون خودم، موفق به زیارت امام بزرگمان خمینی نشدم، مادرم و خانواده ام را حتما به زیارت ایشان ببرید. گروه گروه عزیزان شهید ما می روند و ما نیز در انتظار رفتن هستیم« فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ …»

گر مرد رهی میان خون باید رفت        از پای فتاده سر نگون باید رفت

تو پای در ره بنه و هیچ مپرس           ره خود گویدت، که چون باید رفت