شهید والامقام علیرضا طاهری فرزند محمدعلی، 20 خرداد‌ماه 1342 در خانواده‌ای متدین و تنگدست ساکن نجف‌آباد دیده به جهان گشود. ایشان اولین فرزند خانواده‌اش بود. پس از گذراندن دوران کودکی برای فراگیری علم و دانش راهی مدارس شد و با پشتکار و جدیّت فراوان موفق شد با نمرات عالی پیشرفت کند. سپس به هنرستان طالقانی راه یافت و موفق به کسب مدرک دیپلم گردید.
علیرضا بسیار دلسوز، فعال، زرنگ و ساعی بود. در کنار درس خواندن به یاری پدرش در امر زنبور‌داری می‌شتافت و به حرفۀ بنایی را نیز می‌پرداخت. فرایض دینی را زودتر از موعد تکلیف انجام می‌داد و لحظه‌ای غفلت نمی‌ورزید. برای صیقل دادن روحش کلام‌الله مجید را مطالعه می‌نمود. زمانی‌که نغمۀ انقلاب اسلامی در کشور سر داده شد پا به پای دیگر آزادی‌خواهان در صحنه حضور مداوم و مؤثر داشت. پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به عضویت سپاه در آمد و در این ارگان مشغول به فعالیت شد. سپس در دانشگاه شهید مهاجر اصفهان، رشتۀ کشاورزی قبول شد و به تحصیل ادامه داد. برای تکمیل نمودن دینش در سن بیست سالگی با دختر خاله‌اش ازدواج نمود. زندگی‌اش را بدون هیچ‌گونه تشریفاتی، بسیار ساده و سنتی آغاز و در کنار یکدیگر سه سال زندگی نمودند. به خاطر ادامه تحصیل از ارگان سپاه بیرون آمد؛ ولی باز هم در نگهبانی‌ها و دیگر فعالیت‌ها پیش‌قدم بود. به رعایت حجاب بسیار تاکید می‌ورزید و با خط زیبایش «ای زن به تو از فاطمه این گونه خطاب است ارزنده‌ترین زینت زن حفظ حجاب است.» را نوشته، قاب نموده و به دیوار آویزان کرده بود. با عشقی که به امام خمینی در دل می‌پروراند چهره ایشان را نیز نقاشی کرد.
با شروع جنگ تحمیلی برادرش به جبهه رهسپار و به فیض شهادت نائل گشت. پس از شهادت برادرش دیگر نتوانست در شهر بماند. عشق زمینی‌اش را به عشق آسمانی سپرد، تفنگ برادرش را بر دوش کشید و به جبهه رهسپار شد. در عملیات‌های والفجر مقدماتی، والفجر 1 و خیبر حضور داشت. مدتی را نیز به کردستان رهسپار شد و در مقابل کومله و دموکرات مقاومت کرد. برای شرکت در عملیات غرور آفرین کربلای 5 به همراه لشکر 8 نجف اشرف در گردان پیادۀ یا زهرا(س) رهسپار شلمچه گردید. این فرمانده گروهان دلاور در جنگ با دشمن بعثی ایثار و فداکاری‌های پر شور از خود بر‌جا نهاد. سرانجام در 65/12/5 بر اثر اصابت تیر به بدن پاکش به فیض شهادت نائل گشت. جسم پاکش پس از مدتی به زادگاهش بازگردانیده و بعد از تشییع در گلزار شهدای نجف‌آباد آرام گرفت وتا ابد جاودانه شد. این خانوادۀ شهید پرور دو فرزند عزیز خود را در راه اسلام فدا کردند
