زندگی نامه

شهید غلامرضا پیرزاده در سال ۱۳۴۰ در اهواز متولد شد. غلامرضا قبل از پیروزی انقلاب مانند دیگر جوانان متعهد به تکثیر و پخش نوار و اعلامیه می پرداخت که یک شب نیز به وسیله ساواک دستگیر و سپس آزاد می گردد بعد از پیروزی حق بر باطل و برقراری جمهوری اسلامی رضا با هوش سرشار و نبوغی که داشت در کنکور شرکت کرد و با نمره بالایی که آورده بود رشته جامعه شناسی دانشگاه اهواز را انتخاب کرد اما از محیط دانشگاه به خاطر درس های استعماریش هرگز راضی نبود و همیشه می گفت حیف از مغز ما که با این درس ها بیخودی خسته می شود. در همان حال عضو انجمن اسلامی دانشگاه بود و برخلاف جوی که در آن موقع وجود داشت موضع گیری های رضا برداشته شده از سخنان امام بود. او علاقه عجیبی به امام داشت. غلامرضا کم حرف و پرکار بود و برای پدر و مادرش احترام بسیار قائل می شد. طوری که مادرش می گوید یاد ندارم رضا وارد خانه شده باشد بی آن که دستم را ببوسد. او در ارتباط با خدا بسیار خضوع و خشوع داشت به نماز شب علاقه مند بود و قرآن و نهج البلاغه را زیاد می خواند. هنگامی که ضرورت کاری را حس می کرد مجدانه می کوشید آن را انجام دهد به همین دلیل تنها هنرش یعنی ذوق طراحی و خطاطی و نقاشی را با توجه به ضعفی که در این زمینه ها در ارگان ها وجود داشت در خدمت انقلاب گرفت. اکثر طرح ها و نوشته های سپاه و کانون دانش آموزان را رضا تهیه می کرد، در حالی که بسیاری از افراد نمی دانستند. با شروع جنگ تحمیلی رضای پرخروش آرام ننشست. او با این عقیده که ما حق هستیم و حتما پیروزیم و این که باید با سلاح ایمان جلو رفت و تکیه بر ابزار جنگی شعار بیهوده ای است، به جبهه خرمشهر رفت و بعد از مدتی برای بردن نیروی کمکی به اهواز برگشت ولی بر اثر اشتباهی در دفتر سپاه به وسيله کلت خودش از ناحیه پا مجروح شد و مدت ۲ هفته در منزل بستری گردید اما طاقت نیاورد و با پای مجروحش راهی جبهه سوسنگرد گشت و به اتفاق شهید اصغر گندمکار و چند تن دیگر بسیج هویزه را تشکیل داد. رضا به گفته دوستانش در جبهه رشادت هایی از خود نشان داد و برای شناسایی تانک های دشمن و کشیدن آرایش آن ها به نزدیکی قلب دشمن می رفت. رضا در حمله سوسنگرد شرکت کرد و در اثر شلیک زیاد خمپاره و تیر تا حدود زیادی شنوایی خود را از دست داده بود ولی همچنان مقاومت می کرد. در شب حمله (59/8/15) با این که بسیار خسته بودند رضا نماز شب می خواند و در حالي که درگیری شدید بود و خیلی ها با تیمم نماز می خواندند رضا به کنار رود خانه که صدای تیر از هر طرف آن به گوش می رسید رفت و وضو گرفت. بعد از نماز شهید اصغر گندمکار و رضا و چند نفر دیگر فرماندهی را به عهده گرفتند و قرار شد که نیروها در قسمت های مختلف شهر مستقر شوند و رضا هم برای شناسایی دشمن به جلو برود. غلامرضا با یک ژ.سه و دو نارنجک ژ – سه به جلو رفت ولی هرگز برنگشت چرا که به ملاقات معشوق خود رفته بود و روز بعد جسم بی جانش را پیدا کردند و متوجه شدند که رضا نه تنها برای شناسایی بلکه برای مقابله یک تنه هم رفته بود. آری رضا با شهادتش درس استقامت و ایستادگی را به دیگر دوستانش آموخت.