در اوّل شهريور 1345 خداوند به خانواده متدیّن رضا قربانزاده درمحلۀ شریف آباد اردکان فرزندي عطا كرد كه او را “محمّد حسين” ناميدند. محمّد حسين سوّمين فرزند خانواده بود. از بدو تولّد در بعد تربيتي مورد عنايت و توجّه خانواده قرار گرفت؛ گويا به خانواده الهام شده بود كه اين درّي گرانبها خواهد شد.

عشق به اهل بيت ^(ع) از همان كودكي در عمق وجود او ريشه دوانده بود. عاشق انقلاب و امام بود. شركت در نماز جماعت و جمعه را بر خود فرض مي دانست. اهل عبادت و تهجّد و شب زنده داري بود. بي تكلّف و مخلص كار مي كرد. گمنام و ناشناخته گام مي زد. سفارش و وصيّت ايشان هميشه صبر و مقاومت و پيروي از خط امام و رهبري بود؛تا بدين وسيله دشمنان اسلام را نا اميد سازد.

تحصيل در دورة ابتدايي را در دبستان اميني شريف آباد و راهنمايي را در مدرسۀ راهنمايي شيرين قدردان و متوسطه را در دبيرستان فارابي اردكان با موفّقيّت به پايان برد و سپس در تربيت معلّم شهيد بهشتي اردكان پذيرفته شد. شهادت را فوز الهي مي دانست و آن را از زندگي و حيات، برتر و مقدّس تر مي دانست.

اخلاقي نيكو و پسنديده داشت. همه حتّي همسايه ها و هم محله ها از او راضي بودند. اولّین بار در سال 1364 در حالي كه دانشجوي مركز تربيت معلم شهيد بهشتي شهرستان اردكان بود، درس و بحث و كلاس را رها و سنگر نشینی عشق و ایثار را برگزید و راهي جبهه هاي حق عليه با طل گرديد.

در سال 1365 نيز مجدداً كلاس درس را رها كرد و سنگر جهاد را انتخاب كرد و عازم جبهه شد و در دهم بهمن ماه همان سال درعمليّات كربلاي 5 در منطقۀ شلمچه، روح بلندش از جسم كوچكش به ملكوت اعلي پر كشيد و به خیل شهدا پیوست؛ امّا به علّت شدّت آتش دشمن، جسمش در منطقه ماند و افتخار شهيد مفقود را به خود اختصاص داد.

پيكر پاك و مطهرش بعد از 8 سال در تاريخ 5/12/1373 پس از بازگشت به وطن طي مراسم باشکوهی بر دوش و دست مردم شهيد پرور اردكان تشييع و در گلزار شهداي شريف آباد درکنار برادر شهیدش، شهیدجواد قربانزاده به خاك سپرده شد.

لازم به ذکر است که خانوادۀ قربانزاده، دو دسته گل(دو شهید)تقدیم انقلاب واسلام کرده است.