شهید ابوذر داوودی 29 شهریور سال 1369 در روستای حسین آباد از توابع شهرستان رستم دیده به جهان گشود و در دامان مادری دلسوز و پدری زحمتکش و مومن پرورش یافت.

7 ساله بود که راهی مدرسه شد. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در روستای زادگاهش گذراند و برای ادامه تحصیل به دبیرستان شهید مدرس شهر کوپن رفت و موفق به اخذ مدرک دیپلم شد. سال 1388 در رشته حقوق دانشگاه آزاد اسلامی نورآباد ممسنی پذیرفته شد. پس از سپری شدن 5 ترم از دانشگاه به علت علاقه ی وافری که به سپاه پاسداران داشت در آزمون دانشگاه امام حسین(ع) تهران شرکت و سال 1391 وارد این دانشگاه شد.

او دانشجوی برتر دانشگاه امام حسین(ع) بود و چندین لوح سپاس از مسئولان دانشگاه دریافت کرد. سال 1391 با خانمی مومن و متقی ازدواج کرد که حاصل و ثمره ی آن یک دختر است.

با پایان تحصیل در این دانشگاه به تیپ تکاور امام سجاد(ع) شهرستان کازرون رفت. پس از چند ماه خدمت در قرارگاه تیپ، به دلیل علاقه ای که به ادوات و دیدبانی داشت؛ پایان سال1393، به گردان ادوات پیوست. همزمان با ورودش، گردان به منطقه ی عملیاتی تیپ در شمال غرب اعزام شد.

ابوذر در اکثر کارها چه در گردان و چه در کارهای روزمره پیش‌قدم بود. 

زمزمه های رفتن به سوریه و دفاع از حرم اهل بیت(ع) در تیپ امام سجاد(ع) پیچیده بود. با وجود اینکه او در ماموریت شمال غرب بود اما از فرماندهان خواهش کرد که نامش در فهرست نفرات اعزامی به سوریه باشد.

سی ام آذر به سوریه اعزام شد. به محض ورود به منطقه، دیدبانی در خط اول را بر عهده گرفت و در این امر بسیار موفق بود؛ به نحوی که مورد تشویق فرمانده ی تیپ قرار گرفت.

دیده بان جوان

ابوذر بخاطر علاقه ی زیادی که به دیدبانی داشت به دیده‌بان جوان معروف بود. او 16 دی ماه 1394 در شبی که نیروهای تروریستی النصره قصد تک شبانه داشتند، تک آن‌ها را خنثی کرد و به کمک دیگر نیروها تعداد زیادی تلفات از آن ها گرفت و دشمن تکفیری عملا کاری از دستش ساخته نبود.

او پس از پایان ماموریت به منطقه ی شبخ نجار عازم شد و به گفته ی فرمانده‌هان در این مدت 45 روز عملکرد خیلی خوبی داشت.

ابوذر معتقد بود که (ما مدافعان حرم اگر سرباز آقا امام زمان(عج) هستیم، نباید نایبش را تنها بگذاریم. باید به ندای ولی زمان لبیک بگوییم، همیشه تابع ولایت باشیم و هر چند بار لازم باشد، به سوریه برویم و از حرم آل الله(ع) محافظت کنیم.)

سرانجام 16 بهمن سال 1394 دز عملیات بزرگ آزاد سازی شهرهای شیعه نشین نبل و الزهراء فرا رسید. او پس از رشادت و فداکاری های فراوان در این عملیات بر اثر اصابت گلوله ی قناسه به سر شربت شیرین شهادت را نوشید و به شهدای مدافع حرم می پیوست.

پیکر مطهر این شهید بزرگوار پس از بازگشت به ایران 20 بهمن سال 1394 در میان خیل مشتاقان و دوستداران فرهنگ شهادت برروی دستان مردم شهید پرور شهرستان های ممسنی و رستم تشییع و در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.