مجید کریمی ثانی در سحرگاه 13 آبان 1339 در شهر سبزوار پا به عرصه وجود نهاد. مجید در کانون پرمهر خانواده در فضایی کاملاً روحانی رشد کرد. با رسیدن به سن 6 سالگی پا به مدرسه گذاشت. در مدرسه هوش و ذکاوت، متانت و وقار و روحیه هدایت گری مذهبی اش، او را از دیگر همسالانش ممتاز می کرد. در دوره دبیرستان این ارزش ها تبلور بیش تری یافت و مجید، فردی شاخص در حرکت، عمل، علم، ایمان و مقاومت و فداکاری گشت. مجید با علاقه و ایمان به تحصیل خود ادامه داد، سال آخر دبیرستان با موج کوبنده ی قیام امت مسلمان همزمان شد و او که فعالیت فرهنگی و سیاسی خود را از مدت ها قبل شروع کرده بود، در آن موج به حرکت درآمد. روزها با حالتی دگرگون و لباس هایی خون آلود به خانه برمی گشت، اما از مبارزه دست نمی کشید و شب ها علی رغم حکومت نظامی به فعالیت می پرداخت.
در سال 1357 علاوه بر تلاش های اجتماعی و انقلابی، درس خود را نیز به نحو شایسته ای دنبال کرد و دیپلم را با بهترین معدل گرفت. وی با جدیت و پشتکار بیش تر در امتحان ورودی دانشگاه در سال 1358 با کسب رتبه ی عالی در ردیف قبول شدگان ممتاز قرار گرفت و در رشته مهندسی کامپیوتر دانشگاه شیراز پذیرفته شد.
کریمی جوانی ساده و بی پیرایه بود. وقتی متوجه اعزام گروه اخلاص سبزوار به جبهه سوسنگرد شد به جمع آنان پیوست.
طی دو ماه که در جبهه دب حردان و سوسنگرد حضور یافت، در جریان آزاد سازی سوسنگرد از محاصره عراقی ها توانایی خود را نشان داد و برای نبردی دراز مدت مهیا شد. مجروحیت او از ناحیه پا در این منطقه منجر شد که مدتی را در بیمارستان اهواز سپری کند اما وقتی متوجه انجام عملیاتی در هویزه شد گچ پایش را شکست و مجددا به گروه اخلاص پیوست.
عملیات نصر در دشت هویزه آخرین ایستگاه زندگی مجید کریمی به حساب آمد. او پس از نبری سخت و مقاومت در برابر پاتک سنگین تانک های دشمن در عصر 16 دی ماه سال 1359 به جمع شهدای کربلای هویزه پیوست.
