من نمی دانم با چه بیانی از این جوانهایی که در طول این مدت فداکاری کردند تشکر کنم. آنقدری که می توانم عرض کنم این است که این مطلب برای خداست و ما هم از خدا هستیم؛ إنّٰالله ِ، و به سوی او هم می رویم؛ دیر و زود خواهیم رفت؛ و چه بهتر که در این راهی که داریم قهراً به آن طرف می رویم با یک توشه باشد. و آن توشه توشۀ توحید است؛ توشۀ خدمت به اسلام است.
من نمی توانم برای ـ خدمتگزاری ـ جوانی که برای خدمتگزاری به اسلام شب تا صبح، شب زنده داری می کند، در حال خطر واقع می شود، مجاهده می کند، ارزش برای این ما نمی توانیم حساب بکنیم که ارزش این چقدر است، اجرت این چقدر است، مگر غیر از خدا می تواند کسی به این اعمال پاداشبدهد؟ مگر طبیعت و زینتهای طبیعت، پاداش یک موجودی است که برای خدا قیام کرده است و برای خدا خودش را به خطر انداخته است؟! آن چیزی که دل ما را خوش می کند این است که برای شما پیش خدای تبارک و تعالی یک حسابی باز است و الاّ ما نمی توانیم از شماها تشکر کنیم یا خدای نخواسته به شما اجر بدهیم. ما همچو قدرتی نداریم، آنچه هست این است که شما از خدا هستید، برای خدا هم کار کردید و خدا هم اجر شما را می دهد. اجری که خدا می دهد، آن ارزش دارد، ارزش عمل شما آن است که خدا به شما می دهد إنَّالله َ اشْتَرَیٰ مِنَ الْمُؤمِنِینَ أَنْفُسَهُم وَ أَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ جنّت، آن جنتی که لقای خداست، جنتی که لقای دوستان خداست؛ آن برای شما کافی است.
