شهید دانشجو محمد حسن احمدی

نام پدر : یدالله
تاريخ تولد: 25 آبان 1341
محل تولد: الیگودرز
رشته تحصيلي: طراحی صنعتی
نام دانشگاه : دانشگاه هنر
تاريخ شهادت : 5 مرداد 1367
محل شهادت: غرب کشور
عملیات: عملیات مرصاد

زندگی نامه شهید

شهید محمدحسن احمدی بیست و پنجم آبان 1341 ، در شهرستان الیگودرز به دنیا آمد. پدرش یدالله، بنا بود.

او دانشجوی‌ دوره کارشناسی‌ دانشگاه هنر در رشته طراحی صنعتی‌ بود. سال 1361 ازدواج کرد و صاحب سه دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت.

پنجم مرداد 1367 ، با سمت فرمانده دسته در کرمانشاه هنگام درگیری‌ با گرو ههای‌ضدانقلاب بر اثر اصابت ترکش به چشم و قلب، شهید شد.
 مدفن وی‌ در زادگاهش واقع است.

بخشی از وصیت نامه شهید
 

بسم الله الرحمن الرحيم

شعار اصلی نه شرقی نه غربی را هرگز فراموش نکنید.

 مسئله بد حجابی را کاملا قاطعانه برخورد نمائید و نگذارید افراد بدحجاب درجامعه اسلامی ما راهی برای خود باز کنند.

خاطره ای از همسر شهید

             
چند ماهی بود که از شهید خبرنداشتیم همه نگران او بودیم تا اینکه بعد از سه ماه او به خانه آمد وقتی که آمد همه از او پرسیدند، این همه وقت کجا بودی؟  او گفت اگرب گویم معنویتش می رود.

وقتی مادرم از او پرسید چرا این قدر به جبهه می روی که که نگران شما شوند گفت در زمان امام حسین(ع) هم همه این حرفها را می گفتند و می رفتند به امید اینکه یک نفر دیگر جای او رابگیرد و سرانجام با این طرز فکر بود که امام حسین(ع) تنهاماند و سرانجام آن واقعه پیش آمد.

الان هم همین طور است آن زمان امام حسین(ع) بود، حال هم امام خمینی است چگونه او را تنها بگذاریم و به فکرخود باشیم مگر امام ما را راهنمایی نمی کند؛ پس چرا اطاعتش نکنیم آن وقت قیامت چگونه جواب بدهیم اگر بگویم راهنما نداشتیم، دروغ است اگر بگویم زن و بچه داشتیم می گویند ، زن و بچه جای خودش را دارد و جهاد و اسلام هم جای خودش .

وقتی که او این جواب را داد هیچ کدام حرفی نزدیم آن روز به شب رسید، شب که شد، خیلی اصرار کردیم تا بگوید کجا بوده و چه کرده است؛ بالاخره گفت ما و چند تا از بچه ها برای شناسایی رفته بودیم تااطلاعات لازم را برای عملیات حلبچه بیاوریم. آذوقه به مقدارکمی، به امید اینکه برمی گردیم برداشتیم یکی دو روز در راه بودیم هر چه جلوتر رفتیم، راه برایمان غریبتر می شد.

بعد ازچند روز پیاده روی فهمیدم، که راهمان را گم کردیم و همین طو رسرگردان در بیابان بودیم و فقط به خدا تکیه و توکل کردیم، این درحالی بود که آذوقه درحال تمام شدن بود و فقط یک بسته بسکویت برایمان باقی مانده بوده و چند قطره آب. ما مجبور بودیم روزی فقط یک ذره بسکویت و چند قطره آب بخوریم تابدون آذوقه نمانیم .

جلوتر رفتیم به میدان مین رسیدیم همگی با احتیاط گذشتیم ولی یکی از دوستان پایش به یکی از مین ها خورد و منفجرشد. خیلی حالش بد بود ماهم خودمان دستمال خیس می کردیم و در دهانش می گذاشتیم تا خنک شود خیلی حالش بد بود پایش را محکم بستیم و به هر ترتیبی بود خودمان را به خاک عراق رساندیم آنجا، آنها زنها و بچه های خودشان را هم اذیت می کردند وقتی زنها ما را دیدند با خوشحالی فریاد زدند ایرانی …و ما به سربازان حمله کردیم و تعدادی اسیر گرفتیم درآن موقع که یکی ازعراقیهاخیلی هول شده بود گفت اشهد ان لا اله الله واشهد ان محمد رسول الله واشهد ان خمینی روح الله و همین را که گفت همه زدیم زیرخنده بهر حال ماموریت به خوبی انجام شد و اطلاعات لازم را رساندیم و دوستمان حالش خوب شد.

 بعد گفت می بینی چقدر برای پیروزی این جنگ بچه هارنج وزحمت کشیدند پس حد اقل برای تشکرازآنهاهم که شده هر پنج شنبه برای تجدید پیمان با شهدا به گلزار بروید و به خانواده های شهدا احترام بگذارید و همیشه بچه هارا طوری تربیت کنید که پیرو راه فاطمه زهرا (س) باشند و همیشه مدافع دین اسلام باشند و من سری به عنوان رضایت تکان دادم .