حسین صالح گفت:

وصيت نامه بسيجي شهيد احمد سپهر
بسم الله الرحمن الرحيم
اذاجاء نصرالله والفتح و رايت الناس يدخلون في دين الله افواجا فسبح بحمد ربک واستغفره انه کان توابا
به نام پروردگاري که جز او قابل ستايش و پرستش نيست و کسي جز او بر سر دل ها آگاه نيست .به نام معبودي که بشر را از خاک پست به برترين مرتبه و مقام عالم امکان اعتلا بخشيد و به نام آن که ما را از ظلمت تن رهايي داد و به اوج نورانيت و روحانيت رساند. به نام يکتا انيس و مونس ما در نيمه شب تنهايي و دوران بي کسي و تنها پناه ما در وانفساي قيامت .
خدا را بر اين نعمت عظيم بسي سپاس مي گوييم که توفيق شرکت و خدمت در زمره سربازان خويش و مجاهدان في سبيله به ما عطا کرد و او را شکر مي گزاريم که نعمت وجود رهبري بت شکن ، بي نظير ، اسوه و الگو را به ما ارزاني داشت .
با سلام به خدمت مولا و صاحب اختيارمان آقا امام زمان ، آن که هر لحظه و هر دم را به يادش و در انتظارش سپري مي کنيم و با درود بر نائب بر حقش امام خميني .
سلام بر شهيدان گلگون کفني که خون سرخشان خاک مقدس سرزمينمان را زينت بخشيده و عطر خوشبوي روحشان فضاي شهرمان را طراوتي نو بخشيده است ؛ شهدايي که در شب تاريک و ظلماني استبداد چون ستارگاني فروزان درخشيدند و به خاموشي گراييدند و شهدايي که در سپيده دم سرخ فام آزادي ، خونشان فلق نوي آفريد و صبح را رنگين ساخت .شهدايي که گلزار شهرمان جسم پاره پاره و خونين شان را بر قلب خود چونان جان شيرين در بر گرفته و شهدايي که بدن مطهرشان بر پهن دشت بيابان هاي داغ و سوزان جنوب چون گل هاي پرپر شده به ما هشدار مي دهد که آهسته پاي خود را بر زمين بگذاريم و در هر قدم به ياد آن ها باشيم ؛ شهدايي که بار سنگين ادامه راهشان بر دوش ما سنگيني مي کند و خون سرخشان و آخرين کلماتي که برايمان به يادگار نهاده اند ما را به ادامه اين راه خونين مي خواند؛ ياران عزيزي که دست از جان شستند و کمال خويش را در پرواز به بيکرانه آسمان ها و سير الي الله و لقاي معشوق راستين يافتند و آن را درک نمودند .همسنگراني که اسلحه شان بر دوش ما خاطره پايمردي ها و فداکاري هاي آن ها را در ذهنمان زنده مي کند و محراب و سنگرشان اکنون سجده گاه ما گشته است ؛ آنان که با خون خود درخت شکوفاي اسلام را آبياري کردند و در پاي آن خويش را فدا کردند ؛ آنان که هرگز يادشان از خاطرمان نمي رود ؛ آن همکلاسي …آن همسنگر…آري آنان رفتند و به پيمان خويش وفا کردند و عهدنامه خويش را با خون خود امضا کردند و اينک ماييم که بايد ادامه راهشان را نيز با خون خويش تداوم بخشيم ؛ در اين راه از حق کمک مي طلبيم و از خدا مي خواهيم تا به ما نيرو و توفيق آن را دهد که لياقت ادامه راهشان را داشته باشيم و ما را در پيشگاه آنان شرمنده نسازد.
خدايا تو بهتر از هرکس مي داني که جز براي رضاي تو و جز براي پاسداري از حقانيت اسلام و تشيع خونين ، پاي در اين راه نگذاشتم و قبل از هرچيز با تو در ميان گذاشتم و از تو کمک خواستم .تو را سپاس مي گويم که مرا بدين راه هدايت کردي و به سوي خويش فراخواندي . خدايا زبان آن را ندارم که شکر و سپاس تو را آن گونه که بايد به جاآورم و باز هم به رحمتت اميدوار و نيازمندم.
و اما چند مطلب و سفارش لازم بود گفته شود ، اگرچه خود به وظيفه تان از من داناتر و آگاه تريد :
 نخستين آن که سخن همه شهيدان و وصيت همه رزمندگان است، حفظ سنگر در جبهه و پشت جبهه است که پشت جبهه چون پايه اي براي ساختمان عظيم جبهه و جنگ است .آن ها که مي توانند جبهه را خالي نگذارند و آن هايي که نمي توانند در سنگر ديگري به وظايف خود عمل کنند .همواره گوش به فرمان امام عزيزمان باشيد و وحدت را در سطح کليه اقشار ملت به خصوص روحانيت گران قدر حفظ کنيد و هميشه در خاطرتان باشد که تنها راهي که دشمن مي تواند به ما ضربه بزند از داخل است .
 و اما سخني با همسنگراني که در مدرسه و گوشه و کنار عمري را با هم سپري کرديم ؛ در درجه اول تقاضاي عاجزانه من از شما طلب حلاليت و بخشش است. و در درجه دوم آن که وظيفه ادامه راه پس از ما بر دوش شما است و بعد از جنگ -همان طور که امام عزيزمان فرمودند-فرهنگ و علم و دانش جامعه است .آنان که توانايي درس را آن گونه که بايد در خود مي بينند و حس مي کنند که ماندنشان در اين سنگر مهم تر از هر چيزي است ،بايد بمانند و جاي رفتگان را پر کنند و وفاداري خود را به آن گلگون کفنان ثابت کنند و به ما اين اطمينان را بدهند که سنگر هاي کلاسمان و صحنه هاي جهادمان خالي نخواهد ماند و البته و صد البته که جبهه از هر چيز ديگر در اين موقعيت خطير مهم تر است .
 و اما پدر و مادرم ! مهم ترين و اولين چيزي که شما را به آن سفارش مي کنم حفظ پايداري و استقامت و صبر است ؛ چرا که خداوند کريم در قرآن مي فرمايد :« والله يحب الصابرين» و به ياد داشته باشيد که مصيبت سيدالشهداء عليه السلام از هر مصيبتي عظيم تر و سوزناک تر است .زبان من در حلاليت و معذرت خواستن از شما الکن است و نمي دانم چه بگويم ولي همين قدر مي گويم که خلاصه هرچه از من ديده ايد به بزرگي خود ببخشيد و همه را قلم عفو بکشيد که حق بزرگي بر گردنم داريد و نمي توانم روز جزا پاسخگوي آن باشم . لذا اين فرزند کوچکتان عاجزانه از شما طلب عفو و بخشش مي کند و از شما اميد استغفار در نماز ها و دعاها براي خود دارد .و خود از من بهتر مي دانيد که برادران و خواهرانم را به چه چيز سفارش کنيد که همواره در هر کار خدا را در نظر داشته و پاسدار حريم اسلام و خون سرخ شهيدان باشند و در درس و وظايف ديني و اخلاقي خويش نهايت کوشش را داشته باشند و هدف را فراموش نکنند . مرتضي (برادر شهيد) هم حتي المقدور جمکران و گلزار شهداء را فراموش نکند و درسش را خوب بخواند.مطلب مهم ديگر آن که از ماه رمضان امسال فقط هشت روز را که در مرخصي بوده ام روزه گرفته ام و بيست و يک روز ديگر باقي مانده است.
 در آخر از کليه دوستان و آشنايان و کساني که حقي بر گردن اينجانب دارند و يا خطا و لغزشي ديده اند ، درخواست مي کنم که به بزرگواري خود ببخشند و همين جا قلم عفو بکشند که قيامت دير است .
تقاضاي آخر آن که اين حقير را از دعاي خير فراموش نکنيد و براي طول عمر امام و فرج مولايمان مهدي صاحب الزمان تا مي توانيد دعاکنيد و ان شاءالله اگر در حرم حسيني توفيق زيارت يافتيد سلام مرا به آقا اباعبدالله الحسينعليه السلام برسانيد.
و الي الله ترجع الامور
فالله خير حافظا و هو ارحم الراحمين
در تاريخ 5/4/65 نوشته شد و در تاريخ 29/9/65تجديد نظر شد.احمد سپهر
تاريخ شهادت 4/10/1365 –خرمشهر- عمليات کربلاي 4